Door de miskenning in eigen land en … “zijn surrealisme”, trok hij naar de internationale salons o.a. te Parijs en Rome. Dit waren de jaren 1965 – 1970. Het buitenland heeft hem te zeerste erkend en meermaals bekroond met zilveren en gouden medailles, waaronder te Rome de gouden medaille voor Kunsten, Wetenschappen en Letteren. Het opzoeken van een artistiek midden bracht meer levensblijheid en ook in het werk verdween de soms depressieve toon alsook het harde, soms macabere surrealisme.

De harde rode en blauwe tinten verdwijnen van het palet en zachtere vleeskleuren, gevoelige groene en pasteltinten , gaan zich manifesteren. de vage achtergronden ontstaan geleidelijk rots verwerkingen met op de voorgrond wervelende bladeren en daarin verstrengelde figuren. Vele naaktvormen en/of sensuele lichaamsdelen in warme kleurnuances zijn verweven in de bladvormen, tot zelfs de groei van een esotherische bloem. Het geheel leeft en ondergaat harmonieuze trillingen uit het universum. Het zijn als magische krachten welke de sensuele waarden prikkelen en meesleuren in een irreële wereld van bewondering (het oog), dauwdruppels (de levensbron) en vrouwelijke sensualiteit (de levensprikkel).

De verfijning in het schilderen gaat samen met een onuitputtelijke verbeelding. Het minutieuze in het werk gaat primeren. De schildertechniek brengt de naakten in nog zachtere pasteltinten, waardoor ze sprookjesachtiger worden. De interieurs, als arcades verwerkt, met in de verte wegglijdende wegen (passerelles), worden uitgeklopt in de natte verf “dégradé”. De doorkijk arcades stralen iets fantasmagisch uit.